Stilte in Lochem na het drama met de brug: ‘Geen woorden voor’

LOCHEM - Lochem is geschokt door het drama met de brugboog. Bij de bouwplaats waar het tragische voorval zich afspeelde, is het op donderdagochtend stil. Een getuige komt langs en er worden bloemen gelegd. De Arbeidsinspectie doet onderzoek.

Odo Olthoff komt langs op zijn fiets. Woensdag stond hij op een tribune bij de bouwplaats en was hij getuige van de ramp: "Ik was ook in shock. Ik kon het eigenlijk op dat moment nog niet geloven. Ik moet het nog wel een beetje verwerken hoor."

Dat verwerken, probeert hij door toch even een kijkje te komen nemen: "Ik kom van de fysio af. Normaal ga ik met de auto. Maar ik denk 'ik fiets even zo'. Het hoofd even lekker vrijmaken. Even kijken hoe het er nu bijstaat. Ik moet het toch ook allemaal even een plekje geven. Het gaat beter. Ik verwerk het wel."

Hij beschrijft wat hij de dag ervoor zag: "Eén kabel breekt. Het gaat slingeren. De andere kabel breekt. De onderkant van de boog valt naar beneden. Het hele spul stort naar beneden. Er was even een stilte. Toen begon iedereen te beseffen dat er een groot ongeluk gebeurd was. Ik hoorde vanmorgen dat ze zelfs in Exel en Laren de trilling gevoeld hebben. Het is heel triest voor de nabestaanden, ook voor de collega's natuurlijk. Ik heb er verder geen woorden voor."

Bouwvakkers komen kijken

Ook twee bouwvakkers, op weg naar hun werk op een andere plaats, komen langs de plek van het drama en staan stil bij de gebeurtenis van woensdag.

"Allemaal zwarte doeken. Er is geen beweging, wat je normaal op andere dagen wel ziet. Dan is iedereen daar met shovels met vrachtwagens in de weer, om de brug in elkaar te bouwen. En vanmorgen dan zie je dat daar niets is."

Eén van de twee verplaatst zich in zijn collega-bouwvakkers die daar tijdens de ramp aan het werk waren: "Ik denk dat het voor die jongens met het opstarten van de bouw een moeilijke opgave is. Je hebt natuurlijk een beeld wat daar gisteren allemaal gebeurd is met je collega's en je medewerkers. Dat je dan daar de andere morgen weer een stap op de bouwplaats moet zetten, dat is best wel intens. Dan ga je nog niet zo één, twee, drie daar weer zo vrolijk naar de bouw. Ik vind het wel een droevige gebeurtenis."

Ook zijn collega-bouwvakker leeft mee: "Wij zijn ook bijna dagelijks met kranen of iets dergelijks aan het werk. Het is natuurlijk altijd heftig als je zoiets hoort. Droevig. Voor de nabestaanden is het natuurlijk hartstikke moeilijk als je 's avonds een bericht krijgt dat je man of zoon niet thuiskomt. Dat raakt je. Ook voor alle collega's die daar aan het werk zijn. Het blijft moeilijk om weer terug te gaan naar je werk. Het blijft een rare plek."

Verbijstering

Kaarsjes branden er op deze donderdagochtend in de Gudulakerk. Predikant Paul Wansink is al weer vroeg in zijn kerk in het centrum van Lochem aanwezig. Woensdagavond stelde hij de kerk al open, omdat hij iets wilde doen voor de Lochemse gemeenschap: "Dit is de Gudulakerk. Naar de Belgische heilige Gudula, of Goedele, die licht in de duisternis ontdekt. Eeuwenlang komen mensen hier samen. We kunnen in ieder geval de kans geven dat mensen binnenlopen en een kaarsje branden."

Wansink zag de mensen zijn kerk binnenkomen: "De mensen die hier binnenkwamen waren ook vooral Lochemmers die daar ook stonden te kijken. Die waren heftig aangeslagen. Ik weet niet of er ook werknemers in de kerk geweest zijn. Dan zie je betraande mensen. En eigenlijk hebben ze geen woorden. Ze lopen in stilte hierheen. Steken een kaarsje aan en gaan dan ook wat met elkaar aan de praat."

Predikant zoekt naar woorden

Het laat ook de predikant niet onberoerd. Hij zoekt naar zijn woorden: "Ja ik begin ook al vast te lopen. Maar je hebt daar niet goed woorden voor. Je verwacht het totaal niet. Er zijn hier mensen geweest die dat gezien hebben. Die praten met elkaar. En een soort verbijstering. Dat is het beste woord, denk ik."