De mollentelling begint: ‘Ik heb een hekel aan mollen’

STROE - Menig gazon of weiland staat vol met hopen donker zand in een verder groene vlakte. Voor veel tuinliefhebbers is de mol een plaag, maar anderen zien er juist een aanwinst voor de natuur in. Wat moeten we nou van die mol en zijn molshopen vinden? Twee ervaringsdeskundigen reageren. "Onbekend maakt onbemind."

In het weekend dat voor de deur staat is het tijd voor de mollentelling. Het is nu paartijd voor de mol. Deelnemers mogen dan molshopen tellen en deze doorgeven op een speciale website. Anne Bus is projectmedewerker bij de Zoogdiervereniging en kan er alles over vertellen.

"Mollen zijn eigenlijk heel nuttige beestjes voor in een tuin", meldt ze. "Ze houden de bodem gezond en zorgen dat er lucht in komt. Dan loopt het water beter weg en de bodem wordt vruchtbaarder. Ook eten ze graag larven van insecten die hinderlijk zijn voor in een tuin."

'Koe krijgt zand binnen'

Maar de mol is niet bepaald een bedreigde diersoort, waarom worden ze dan geteld? "Het telweekend is eigenlijk meer bedoeld om de mol een beter imago te geven, al gaan de uitkomsten van de telling ook gewoon de Nationale Databank Flora en Fauna in", legt ze uit. "Maar veel mensen zien hem toch als een plaag in hun perfecte gazon. Terwijl hij toch echt goed is voor de bodem. Onbekend maakt toch onbemind."

"Ik heb een hekel aan mollen", reageert Gert Jan Brouwer. Hij is melkveehouder in Stroe en heeft in die hoedanigheid veel weilanden voor zijn vee. "De mol is eigenlijk gif voor de koe. Dat zit zo: mollen duwen zand uit de grond in de wei en de maaimachines gaan daarover heen. Zo komt er zand in het gemaaide gras en uiteindelijk in het kuilvoer. Een koe eet graag gras, bieten en maïs, maar tegen zand kan ze niet. Maar door die molshoop krijgt een koe toch zand binnen."

Ook voor paardenhouders is de mol een risico, zegt Brouwer. Het weiland wordt door de mol zacht en komt vol kuilen. Dat zorgt ervoor dat paarden zich kunnen blesseren.

'Ingezakt graf'

Dat molshopen nadelen hebben, ontkent ook Bus niet. "Er zijn altijd plekken waar de mol niet welkom is. De gemeente Groningen is bijvoorbeeld de eerste gemeente in Nederland waar de mol niet meer bestreden wordt. Maar begraafplaatsen en sportvelden zijn een uitzondering. Sporters moeten natuurlijk geen risico lopen en een ingezakt graf door mollengangen, dat is toch wat cru."

Een molshoop is een compliment voor je tuin

Het gaat Bus dan ook vooral om meer bewustzijn onder particulieren. "In de tuin is de mol echt een aanwinst. En het aantal mollen verschilt ook per gebied. Een mol zit natuurlijk liever in een zandbodem dan in een kleibodem. Mollen houden ook van gezonde grond. Een molshoop is een compliment voor je tuin."

Hoe bestrijd je de mol?

Maar stel iemand wil toch van de mol af, hoe moet dat dan? "Ik raad het af", zegt Bus. "Mollen zijn territoriaal. En als de ene mol gaat, komt er een ander voor terug. Tegen mollen zijn klemmen te koop, maar ik raad particulieren niet aan deze te gebruiken, omdat het kan zijn dat een mol met een poot in vast komt te zitten. Dan is het echt een lijdensweg. Er zijn ook bepaalde giftige planten die je kunt gebruiken, maar die zijn ook giftig voor andere dieren."

"Soms wordt er ook gaas gespannen tegen mollen", gaat Bus verder. "Maar dat werkt alleen bij kleinere tuinen. Er zijn ook diervriendelijke opties, zoals apparaten die geluid maken of trillingen afgeven, maar ik weet niet of die werken."

Brouwer heeft zo zijn eigen oplossing. "Ik heb twee mollenvangers. Twee honden, Friese stabijs. Die vangen de mollen in het land." Graven die dan geen kuilen? "Nee", zegt Brouwer. "Die doen dat eigenlijk heel bijzonder. Ze gaan bij zo'n hoop liggen en dan kunnen ze uren wachten. En zodra zo'n mol dan omhoog komt, duiken die honden met hun voorpoten in de rit (mollengang red.) en pakken ze de mol in hun bek."

"Ik heb ook wel klemmen thuis, maar ik kom er naast het werk als melken en voeren helemaal niet aan toe om zelf mollen te vangen. Daarbij is dat ook een vak. Je hebt professionele mollenvangers."

Brouwer heeft nu nog niet veel mollen geteld. "In deze tijd is de grond nog drassig. Mollen komen liever in het voorjaar. In mei zie ik er veel meer." En wat als er in Stroe, net als in Groningen, geen mollen meer gevangen mogen worden? "Dan koop ik nog vijftien stabijs", besluit hij.